De kankers en ziektes van de epiderm
Brigitte De Man heeft een praktijk cranio-sacraal-therapie in Antwerpen met kennis van de Sensitieve Coöperatieve Geneeskunde®.
Om de biologische taal van de huidziekten te begrijpen is het noodzakelijk om de kiembladen waaruit de huidcellen ontstaan te bestuderen en hun biologische functies te begrijpen.
De gevoelige epiderm is van ectodermische oorsprong. Het is het tweede kiemblad waaruit ook het zenuwstelsel ontstaat en waaruit dan de meso-ectoderm voortkomt van waaruit dan het locomotorisch stelsel ontstaat.
Deze stelsels staan toe om de buitenwereld te begrijpen die door het embryo, de foetus en het kind met de vader worden geassocieerd door het feit dat ze in de moederschoot gevormd werden.
De epiderm, de gevoelige huid, die aan het licht en aan de buitenwereld is blootgesteld, heeft zich bij de zoogdieren boven (epi-) de huid ontwikkeld; de diepe, ongevoelige laag en beschermer van de huid die we geërfd hebben van de reptielen.
De epiderm heeft als functie een kinesthetisch, sensitief, sensueel, erotisch zelfs, contact met de buitenwereld en wat zich erin bevindt.
Hetgeen zich in uitdrukkingen laat vertalen als… “het kruipt onder mijn vel” (je l’ai dans la peau) of “ze zitten mij op de huid“ (je ne le supporte pas, c’est épidermique).
Alle organen of weefsels van de ectoderm en meso-ectoderm staan zo éénieder toe om in communicatie te treden met de buitenwereld i.v.m. de vader. Zich te openen voor het onbekende, naar de ander toe te stappen en contact te maken op alle vlakken: fysisch, energetisch, emotioneel, mentaal en spiritueel. Naar de buitenwereld gaan is voor het kind de enige manier om zich los te maken van de wereld van zijn moeder, haar te verlaten en op ontdekking te durven gaan.
Deze zelfde organen of weefsels die uit de ectoderm voortkomen kunnen ook hun afkeer vertonen om in contact te komen met de buitenwereld wanneer dat als anders dan zichzelf ervaren wordt. Het kind lijkt dan opgeslokt door de wereld van zijn moeder en snijdt zich af voor ontdekking van de wereld van de vader.
Wanneer een persoon een pathologisch conflict beleeft i.v.m. de buitenwereld en wat er zich daar bevindt, zetten de ectodermische cellen een biologisch programma in gang van apoptose of cellullaire zelfmoord. Zij bevestigen zo het gevoel van de persoon in conflict. Ze drukken zo zijn verlangen uit om te verdwijnen en alle contact te verbreken.
De ziektes van het weefsel van ecto- en meso-ectodermische oorsprong hebben te maken met devalorisatie conflicten. De persoon lijdt onder het feit dat hij het ongewenste fysisch, energetisch, emotioneel, psychisch of spiritueel contact niet kan vermijden. Het zich blootstellen aan dat contact wordt dan beleefd als verplicht en brengt een gevoel van onmacht voort van zich er niet te kunnen aan onttrekken. Daar tegenover kunnen de huidziektes ook devalorisatieconflicten duidelijk maken. Niet het gewenste fysisch, energetisch, emotioneel, psychisch of spiritueel contact met de buitenwereld te kunnen bekomen brengt in dat geval een gevoel van onbekwaamheid en onmacht met zich.
I/ Het basocellulair carcinoom
Het gaat om de meest frequente en minst agressieve kanker van het epiderm. Het verergert namelijk heel langzaam en heeft zelden metastases tot gevolg.
Wij geven u in dit artikel de weg van het spontaan genezingsproces van Brigitte De Man weer. Haar genezing is tot stand gekomen na een jaar intensieve samenwerking op vijf niveaus: het invullen van het biomedisch zakboekje, dat we hebben opgesteld om de patiënt te helpen zich beter te leren kennen, het tot stand brengen en begrijpen van de impact van de genealogie op haar leven, het in beeld brengen van haar conflictueel gevoel d.m.v. een collage en haar globale visie van haar leven en haar pathologie d.m.v. de genezingspyramide. Deze werd op punt gesteld om de patient te helpen de gegevens van haar opzoekingen beknopt in kaart te brengen .Het is via deze weg van zelf-ontdekking dat ze de biomedische decryptie heeft kunnen maken van haar ziekte, de uitdrukking ervan kunnen terugvinden in haar leven en de nodige acties kunnen bepalen om haar ontdekkingen te integreren en evolueren in haar manier van in contact te staan met de buitenwereld.
Decryptie van de biomedische genealogie van Brigitte in het licht van de functie van de ectoderm.
We vinden er talrijke, pijnlijke scheidingen ten gevolge van ontslagen, vroegtijdige overlijdens, de verplichting tot het opvoeden van kinderen van derden, vertrekken naar het buitenland van kinderen en kleinkinderen voor lange periodes, echtscheidingen, …
Brigitte ervaart ook een werkelijke moeilijkheid om in sereen contact te zijn met haar eigen vader en haar ex-partner, de vader van haar kinderen. Deze laatstgenoemde blijft haar sinds haar echtscheiding op verschillende manieren aanvallen en vervreemdt haar kinderen van haar.
Eén van haar zonen is ook in het buitenland gaan wonen, nl. in het geboorteland van zijn echtgenote, onder invloed van haar gezag. Men zou kunnen zeggen dat zij de broek draagt. Haar schoondochter betracht zo aldus het contact met haar schoonmoeder te minimaliseren en houdt haar op afstand van zowel zoon als kleinzoon.
De aanvaringen en gebrek aan tact in de familiale sfeer zijn veelvuldig en heftig. Het lijkt gemakkelijker om iemand te spreken dan met iemand te praten. Het komt zelden voor dat ze op dezelfde golflengte zijn, het gezag van de ander erkennen en niet in autoritair en abusief gedrag vervallen.
In dit systeem heeft Brigitte van jongsaf aan zich vaak kleiner dienen te maken uit verlatingsangst. Zij heeft zich altijd alleen gevoeld en weinig ondersteund om levensmoeilijkheden het hoofd te kunnen bieden.
De collage van Brigitte met de visie van haar ziekte
Alle beelden die ze vanuit affiniteit geselectioneerd had uit een magazine die ze op gevoel gekocht had waren allen één per één uitgeknipt. Geen enkel van deze beelden raakte elkaar. Ze leken wel verloren op een immens wit blad waarop ze geplakt waren.
Het conflict met betrekking tot contact, de scheiding, het gevoel van versnippering en van verlating die Brigitte voelde werd hierbij duidelijk.
Dit gevoel van verloren te zijn met betrekking tot het niet harmonieus in contact te kunnen treden weerspiegelde zich niet alleen in de manier waarop zij de beelden had geschikt maar ook in het feit dat ze de opdracht om de beelden met een fotokopie tot éénheid te brengen, niet gevolgd had.
De genezingspyramide op 9 niveaus
Gezien de ziekte multifactorieel is, staat deze pyramide ons toe om de verschillende factoren die op haar betrekking hebben te ordenen, de rode draad te ontwaren en de specifieke invariant van de evolutieve zin bloot te leggen die deze ziekte voor de lijdende persoon heeft, en de specifieke acties te vinden die ondernomen dienen te worden om de wijsheid te integreren die deze ziekte ons tracht bij te brengen.
Brigitte geeft ons hier de essentie weer van de genezingspyramide op de negen niveaus, die zij gerealiseerd heeft in samenwerking met verschillende gezondheidsauteurs
1) Uiterlijke en lichamelijke context
Het basocelllulair carcinoom heeft zich ontwikkeld in de basale laag van de epidermis op de rechtervleugel van mijn neus. Op dat moment werkte ik als actrice in een TV-serie. Ik had deze job gevonden net na een collectief ontslag bij een toneelgezelschap enkele jaren eerder. Hoewel ik gelukkig was om terug een basiscontract gevonden te hebben werd ik drie jaar later opnieuw ontslagen. Op dat moment wordt het carcinoom een eerste maal chirurgisch verwijderd. Desondanks zit ik negen jaar na deze operatie nog steeds met dezelfde vragen. Ik voel stress wat mijn plaats betreft en blijf me afvragen: waar is mijn plaats en hoe deze innemen?
Ik voel een verlangen om het theater te verlaten. Dit houdt in dat ik dan niet meer met mijn partner- die regisseur is - zou werken. Gevolg: hij voelt zich verlaten, ik voel mij onbegrepen.
2) Uiterlijke en innerlijke gedragingen
Ik voel mij op een kruispunt in het leven. Ik beslis om een nieuwe richting aan mijn leven te geven. Naast sporadische theaterwerk, start ik een opleiding in cranio-sacraal therapie. Ga ik de stap doen om van sector te veranderen? Mijn eigen praktijk installeren en starten?
Mijn carcinoom recidiveert. Een zweer verschijnt op dezelfde neusvleugel. Op de weg waar ik mij nu bevind, strookt mij een tweede maal laten opereren niet meer met mijn nieuwe visie.
Ik raadpleeg Dr Van den Bogaert. Terwijl ik plaats neem op één van de twee stoelen voor hem, vraag ik hem spontaan “Ben ik op de juiste plaats gaan zitten (basis)?” Deze vraag verraadt mijn innerlijk conflict. Maar zoals hij zegt: in deze context is verraden, genezen. Mijn genezing begint.
Ik besef ook dat ik alleen naar dit consult ben gekomen, niet vergezeld van mijn partner. Ik ben weer eens alleen om voor mezelf te zorgen, om op mijzelf te letten, om mezelf te ondersteunen, om de uitdaging aan te gaan.
Ik volg mijn intuïtie en neem een krachtige actie die een metafoor is voor mijn pathologie. Ik beslis om integraal mijn kelder of basis van ons huis te renoveren die gedurende vijf jaar de functie van opslagplaats had. Een titanenwerk waarbij ik deze keer volledig door mijn partner werd ondersteund. Een week na het einde van enkele maanden werk geneest mijn basocellulair carcinoom spontaan.
3) Capaciteiten
Ik weet dat de zweer (apoptose) die de tumor voorafgaat de mogelijkheid biedt om het contact die men met de buitenwereld wil, te vergroten. In mijn geval, het contact te behouden en dit zelfs, indien ik moeite heb met evolueren en mij te verdedigen in deze wereld. Ik besef dat ik eigenlijk een “grote mond” geworden ben hetgeen echter enkel een façade is die mijn onbekwaamheid om in contact te treden onderstreept. Ik ben bang om mij niet te kunnen verdedigen, om afgewezen te worden, om verlaten te zijn.
Daar waar ik het beste” van mijn neus maak” is wanneer ik mij verberg achter de personnages. De aandacht van het publiek trekken geeft mij een veilig gevoel. Door het publiek erkend worden bevestigt mijn artistieke autoriteit. Zo word ik op een manier de baas van mijn baas en zo slaag ik erin om zelfstandig mijn basis te verdedigen en een contact met het publiek te behouden.
Ik weet echter dat in het diepste van mezelf, mijn grootste wens is, om een vedette in de ogen van mijn vader te zijn die mij niet de nodige aandacht gegeven heeft die ik nodig had toen ik klein was.
4) PPCG – de Potentieel Pathogene Conflictuele Gevoelens (PPCG)
Ik voel mij herhaaldelijk gedevaloriseerd en uit de schijnwerpers gezet door mijn baas en afgescheiden van het contact van mijn welwillend publiek dat mijn talent weet te waarderen. Ik voel mij niet erkend in mijn werk door mijn baas. Ik voel mij niet op mijn plaats. Ik ben bang ontslagen te worden door mijn baas en opnieuw gescheiden te worden van het publiek. Met dit tweede ontslag is het alsof de grond onder mijn voeten wordt weggemaaid. Ik heb het beleefd al s een onmiddellijk verlies van contact met het publiek. Ik voelde mij gedestabiliseerd. Ik ben mijn vastheid kwijtgeraakt. Het uitlokkend conflict van het carcinoom was de ontvangen ontslagbrief. Vanaf dan heb ik mijn intuïtie gevolgd. Ik heb gevoeld dat ik diende te gaan voor mijn persoonlijke praktijk en mijn eigen baas te worden. Mijn verlangen was om zelf mijn veiligheid in de buitenwereld te verzekeren. Om zelf mijn plaats in te nemen (incarner). Mijn eigen basis te hebben in de gekozen omgeving en om zelf te waken over de kwaliteit en de opvolging van contacten die ik creëer.
5) Geloofsovertuigingen, waarden, overtuigingen
Desalniettemin geloof ik dat ik nog steeds niet een solide basis heb en het vertrouwen om mijn eigen onafhankelijke praktijk te starten. Ik geloof dat ik nog steeds niet mijn plaats in de wereld gevonden heb. Mijn publiek definitief verlaten blijft pijnlijk en ik word onzeker. Maar ook geloof ik dat alles mogelijk is. Dat ik enkel dien te vinden hoe in de wereld te handelen om er te geraken. Ik wens niet meer een reus op lemen voeten te zijn en mijn basis zien instorten. Ik wens niet meer een geregisseerd personage te zijn om contact te hebben. Ik ben klaar om een echt contact aan te durven.
6) Identiteit
Het bestuderen van de woorden van mijn pijn (mots des maux) van mijn basocellulair carcinoom heeft mij de ogen geopend. Baso-cellulair carcinoom (Carcin-ome baso cellul-air(e) ):l = “carcin” < karcinos en kraken: zeemonsters die de gevangen genomen prooien opslokken.
Carci, carcer: gevangenis; “ome”: homme (man, mens in het frans), home (huis in het engels)
“baso”: baas in het nederlands of base: kelder, foundering; Cellul-air(e): prison-air, in de buitenlucht
Samengevat zou ik kunnen zeggen:
Het monster die mijn huis opslokte zat in mij. Het deed mij schudden op mijn fundament en duwde de kolos die ik was om uit mijn gevangenis te stappen en vrije lucht op te zoeken.
Nu begreep ik beter waarom mijn onderbewuszijn mij ertoe had aangezet om mijn kelder op te kuissen. Mijn basis en de kwaliteit van mijn mantra ohm na deze opkuis hadden mijn innerlijke zekerheid terug in balans gebracht. Ik had nu een solide basis om naar de buitenwereld te gaan.
7) Doel
Ik heb begrepen dat de ectoderm, het kiemblad is waar de basale cellen uit voortkomen die als doel hebben om het contact en de communicatie met de buitenwereld i.v.m. de vader te verbeteren. En waarbij het leren van het werkwoord VERDEDIGEN en ZICH VERDEDIGEN een must is. De functie van de basale cellen is om een verankering te bieden. Een goede basis om het onbekende, het onverwachte, het onhoudbare aan te kunnen en elke autoriteit die symbool staat voor de vader.
Het moment is dus voor mij geweest van het ONBEKENDE aan te durven, stevig mijn positie in te nemen op de basis die ik voor mezelf gecreërd heb en mij toe te staan om briljant te zijn in mijn praktijk. Het gaat er nu om om zelf mijn eigen autoriteit te worden op het domein dat ik gekozen heb. Van te durven, zonder regisseur. Van het kleine meisje naar de vrouw te gaan die de blik van de vader niet meer nodig heeft om zich te (h)erkennen. (re-co-naître) want ze weet vandaag dat ze haar kennis (co-naissance) in de wereld uitdrukt. Deze kennis die van haar is, sinds haar geboorte. Nu (h)erkent ze zich.
8) Zin
De genealogische zin van mijn basocellulair carcinoom leest zich meteen af in mijn naam “De Man…” Ik ben gemaakt om mijn mannelijkheid ten dienste te stellen van mijn vrouwelijkheid.
De vrouwen in mijn geslachtslijn zijn allen vaak alleen geweest om de wereld aan te gaan. Kleine dochters zijn door hun vader verlaten geweest, vrouwen door hun man, moeders door hun vaders.
Ik kom voort van afhankelijke vrouwen die mishandeld worden en die zoeken hoe zich te positioneren, het vrouwelijk misbruik een halt toe te roepen en hun waarde durven te herkennen. De hulp van mijn partner in het opkuissen van mijn kelder is van primordiaal belang geweest. Van “mijn regisseur” is hij mijn “activator van de basis” geworden.
Het basocellulair carcinoom heeft mij geholpen om een richting en een nieuwe zingeving aan mijn leven te geven. Mijn basistalenten te ontwikkelen. Datgene waarvan ik voel dat ik voor gemaakt ben. Mijn eigen onafhankelijke baas worden, zelf het contact met de buitenwereld en mijn publiek verzekerend.
De evolutieve zin van mijn leven is evident. Het draait rond de communicatie en contact met de ander. Van een gestructureerde communicatie op het toneel en televisie, die een contact met de ander met zich meebrengt beheerd door een uiterlijk gezag, ga ik nu voor een communicatie met de ander die me ertoe beweegt zowel in contact te zijn met mijn innerlijke autoriteit als met die van mijn klant.
Ik diende ook door de pijn te gaan t.o.v. mijn vader om mij open te stellen voor de goddelijke vader en voor de vader in mijzelf. De cranio-sacrale therapie die ik gekozen heb om uit te oefenen was dus wel op zijn plaats.
9) Wijsheid
Het is door zich te verbinden met (epiderm) de werkelijke bron van gezag (God, Licht, …) en de basis te verhelderen en te versterken dat men zeer hoog kan reiken in het leven. Het is aldus mogelijk zijn levensmissie bewust te volbrengen en baas (boss) te worden van zijn ziel. Het is dan mogelijk om met zijn eigen innerlijke stem in contact te zijn en deze te volgen in de acties die zij ons uitnodigt te nemen om zo op een gepaste manier in contact te zijn met de buitenwereld. Contact-opnames die ik reeds krachtig de mijne heb gemaakt en die ik elke dag nog meer en meer belichaam.
*************
Door de geschiedenis van andere patiënten te onderzoeken die een basocellulair carcinoom hadden ontwikkeld, heb ik de pistes kunnen bevestigen die genezing met zich meebrachten die door Brigitte De Man ontdekt en gevolgd werden.
Ieder van deze patiënten die aan dezelfde pathologie aan het lijden waren, zijn ook blootgesteld geweest aan een autoritair contact van een persoon. Hetzij die van een vader, een (ex-)partner, een kind of schoonkind, een baas of een autoriteit (politiek, gerechtelijk, rangorde…).
Ieder heeft een pijnlijk face-to-face beleefd die hen, in eerste instantie, enkel tot een verwijdering, een verlies van contact en een pijnlijk in de schaduw zetten kon leiden. Hetzij door een opgelegde verwijdering, een ontslag, een opsluiting, of door het negeren van hun eigen temperament.
Ieder van deze patiënten heeft met een onmacht moeten omgaan om ofwel het contact te behouden ofwel om het te verbreken. De basale cellen drukken een moeilijkheid uit om met zonlicht om te gaan. Zonlicht dat niets anders is dan het symbool van een gezag t.o.v. dewelke ze er niet in slagen zich te verdedigen en die ze als geweldadig of als misbruik ervaren.
De volgende huidziekten, die veel zeldzamer zijn, hernemen de terminologie i.v.m. de epiderm. Desalniettemin vertegenwoordigt elk van deze conflicten een eigen specificiteit gezien de oorsprong van de betreffende cellen in ieder van deze pathologie anders is.
2/ Het kwaadaardig melanoom
Deze ontwikkelt zicht vanaf de meanocyten, basale pigmentaire cellen van de epiderm. Als agressief beschouwd (metastases), herneemt het de conflicten van de epiderm met een specifieke tonaliteit van een zo intense angst dat ze praktisch verdovend wordt.
Een angst die geassocieerd wordt aan een agressie en/of aanval van de fysieke en/of morele integriteit: een zonneslag (symbool voor abusieve autoriteit), een geheugen van amputatie waarbij men zich letterlijk dient van af te scheuren (van een haai, leeuw, marteling, …) of figuurlijk door bevuiling (incestueuze vader, pedofiel, verkrachter, betaster, intimidatie, slavernij, prostitutie, …) Het gaat om de ziekte van de “zwarte beesten” (melas in het grieks) die hun trauma verdringen. Zo ondraaglijk is de pijn namelijk.
3/ Het melanosarcoom
Wanneer de naevus (schoonheidsvlek) zich tot een kanker ontwikkelt, is het om zich te bevrijden van de us du navi (re) t.t.z. om het schip te verlaten of deze galeischip. Om deze horror te verlaten die de schoonheid van de mens bevuilt. Het is mogelijk dat er geheugens zijn van dwangarbeid, slavernij of elk ander mogelijke situatie die dit gevoel van bevuiling met zich meebrengen.
4/ Het Merkel Cel Carcinoom
Deze is nog zeldzamer dan het melanoom (2 tot 3 personen op een miljoen) maar in constante verhoging (8% per jaar). De frequentie verhoogt bij vorderding van leeftijd (> 70 jaar) en wordt vermenigvuldigd met 15 per geval met immunodepressie (HIV, …, transplantatie, …). Het wordt als zeer agressief beschouwd (metastases en snelle groei). Het is de tweede oorzaak van overlijden bij een kanker van epidermische oorsprong. 80% van de mensen die het ontwikkelen werden “blootgesteld“ of “contacteerden” een virus van de polyoma-familie. In samenwerking met de sensitieve zenuwen, komen de Merkel cellen tussen in het aanraken om specifiek wat hard, mals, ruw, zacht is, waar te nemen. Het ontwikkelt zich vooral in de zones “blootgesteld” aan het licht (zon, zonnebank) en dus aan de blikken.
Het is alsof deze personen de kwalitatieve sensitiviteit aanwezig in het licht (symbool van autoriteit) waarnamen en onmachtig waren zich eraan te onttrekken of niet bekwaam om erin te vinden wat zij zoeken.
Het neemt de vorm aan van een knobbeltje op of onder- epidermisch, hard, roos-rood, soms blauw-violetachtig, niet pijnlijk en zonder jeuk. Het trekt niet de aandacht en daar het vaak verwaarloosd wordt of niet gekend is door de persoon is het ook nodig voor de persoon die er last van heeft om een formele diagnose te laten doen.
Deze vier voorbeelden van huidkanker staan u toe om te beseffen hoe noodzakelijk het is om de informatie betreffende de ziekte en het leven van de persoon te ordenen in een pyramide van verschillende niveaus om klaar en duidelijk te kunnen ontdekken hoe de ziekte het beleefde conflict van de persoon uitdrukt en haar uitnodigt deze te overstijgen.
Het is noodzakelijk te beseffen hoezeer de decryptie van de ziekte toestaat om de ervaringen van de persoon die eraan lijdt te decrypteren. Alsook de veranderingen die de ziekte haar/hem uitnodigt te realiseren om zijn conflict te overstijgen en verder te evolueren.
Deze vier voorbeelden staan ook toe om vast te stellen hoe verschillende cellen verschillende ziektes ontwikkelen en staan zo tevens toe een verschillende tonaliteit van het conflict uit te drukken. Dit, zelfs, wanneer deze ziektes gelijkenissen vertonen te wijten aan de gemeenschappelijke oorsprong van het kiemblad van waaruit zij voortkomen. In dit geval van de epiderm-ectoderm.
